Wyszło na to, że to wpis totalnie dedykowany Michałowi, który jest moją niekończącą się inspiracją.

- Zjadłabyś ślimaki?

- Noo, tak.

- A żabę?

- Raczej też.

- Ja to nie. Ja to jednak jestem człowiek-schab.

Przeglądam sobie filmweba i patrzę, jak ludzie oceniają filmy i wśród tych znajomych jest również mój mąż* i ja sobie szczególnie upodobałam śledzenie cyferek, jakie zostawia, bo ja muszę być pewna i czuwać nad naszą kompatybilnością w tej kwestii i utwierdzać się w przekonaniu, że jesteśmy dobrani na 100%.

Dlatego pytam:

- Dlaczego oceniłeś "Bridget Jones 3" tylko na 5? Przecież śmiałeś się tak szczerze...

- Muszę dbać o swoją reputację.

* nic nie poradzę, że 90% świeżych mężatek jara się mówieniem o swoim mężu "mój mąż" i wtrąca męża w każdą możliwą wypowiedź, nawet te, które męża nie wymagają, ale co tam, mąż to mąż, będę mężyć ile mi się podoba, bo mój mąż bla bla bla mąż.

Zadałam kiedyś pytanie z gatunku tych podstępnych i niebezpiecznych. Takich, na które jest tylko jedna właściwa odpowiedź i która nie ma nic wspólnego z aktualnym stanem rzeczy i tym jak się sprawy mają lub nie. Stałam przed lustrem, przeglądałam się i próbowałam zlokalizować te mięśnie brzucha, co to miały się pojawić po treningach z Mel B. Pytanie wybrzmiało.
- Miiiiiichaaaał... jak wyglądam?
A Michał rzekł:
- Normalnie.
I ja trzy godziny później, że "uważasz, że jestem grubaaaaa!".


Obawiam się, że Michał wymyślił świetny sposób na rozbawianie mnie, połączony z maksymalnym obciachem mojej osoby. Zupełnie nieoczekiwanie dzwoni do mnie i kiedy odbieram, bez żadnego wstępu, zaczyna histerycznie śmiać się do telefonu, co sprawia, że ja również zaczynam się śmiać, ale to tak, że zginam się wpół, trzymam za brzuch i jeszcze chwila, jeszcze momencik, sięgnę podłogi. Jeszcze jeden telefon i może trafi, gdy będę stała w kolejce w sklepie.

Michał że znaczącą miną, odpowiednio modelując głos i nadając mu złowieszczy ton, wkłada na palec obrączkę i mówi: