Nie ma takiej siły bym nie poszła do jakiegoś muzeum w mieście, które odwiedzam po raz pierwszy. Z racji zainteresowań na pierwszym miejscu są to zawsze muzea z malarstwem, galerie sztuki, wystawy fotograficzne oraz związane z jakąś ścisłą dziedziną wiedzy jak np. literatura, historia, archeologia, etnologia, antropologia itp. Zwiedziłam ich w życiu tak dużo, że naprawdę wiem, że takie miejsca nie muszą być koszmarem szkolnych lat, kiedy opiekunom wystaw wyobraźni starczyło na kilka gablotek z mało atrakcyjnymi obiektami i przyklejoną do szyby notatką. Wieje nudą.

W Berlinie wybór muzeów jest tak ogromny, że z góry wiedziałam, że będę musiała wybierać. Przez takie miejsca raczej nie biegnę (choć bieg przez Luwr, jak w Marzycielach, to by było coś), więc spędzam tam dużo czasu. Oferta większości berlińskich muzeów podkreśla, że średnio spędza się tam do dwóch godzin. Poniżej garść wskazówek oraz parę zdań o muzeach, które polecam. 

Wskazówki:

Wyspa Muzeów

Nie przesadzę, jeśli powiem, że to jedno z najpopularniejszych miejsc w mieście. Na przełomie XIX/XX wieku w Berlinie prężnie rozwijała się archeologia, więc wielu badaczy przywoziło do swojej ojczyzny cenne eksponaty z okolic Egiptu, Azji Mniejszej, Grecji czy Rzymu. Najbardziej okazałe zbiory pod tym kątem znajdują się w Muzeum Pergamońskim oraz Nowym Muzeum. Wyspa Muzeów to również Stare Muzeum (rzeźby greckie, etruskie, rzymskie i dodatkowo eksponaty ze Starego Egiptu), Stara Galeria Narodowa (malarstwo i rzeźba XIX wieku) oraz Muzeum im. Bodego (bardzo przekrojowe zbiory). Wybrałam dwa pierwsze wiedząc, że na każde z nich przypada spora część dnia.

Wszystkie obiekty na wyspie są fantastycznie oznaczone - na każdym budynku powiewa flaga z nazwą muzeum. Niektóre miejsca mają budkę z kasą usytuowaną na zewnątrz, inne w środku, więc  wtedy kolejka tworzy się tuż przed głównym wejściem.

Muzeum Pergamońskie

Cena biletu normalnego: 12 euro / ok. 50 zł.

Znajduje się trochę w głębi wyspy i idąc do niego mija się wszystkie pozostałe. Trudno mi polecić konkretny dzień lub godzinę na zwiedzanie, bo nawet tuż po otwarciu przez sale przewijały się tłumy. W tym miejscu są w ofercie darmowe audiobooki w języku polskim i bardzo zachęcam byście je wzięli. Nagrany tekst jest naprawdę ciekawy i  dzięki niemu wychodzi się z muzeum z dodatkową wiedzą, a przecież o to tu chodzi - żeby czegoś się dowiedzieć o tej kupie gruzu :D Ja tam się jarałam spacerowaniem po drodze procesyjnej Babilonu, podczas gdy lektorka donosiła, że prawdziwa droga była osiem razy szersza niż tu, a widziana brama Isztar to tylko brama przednia, albo że te widziane 33 m masywnej fasada Pałacu Misztaba, to tak naprawdę 1/4 długości oryginalnego muru. Starożytni mieli rozmach i chirurgiczną precyzję. Stawiali budowle niesamowicie monumentalne, skrojone i wytrzymałe, a przy tym nie zapominali o detalach - przyglądanie się zdobieniom to kolejna przyjemność - tuż po zachłyśnięciu się ogromem.

Muzeum Pergamońskie to tak naprawdę trzy muzea (nazwy są różnie tłumaczone): Azji Mniejszej, Sztuki Islamu oraz Sztuki Starożytnej i na zwiedzanie łącznie można poświęcić trzy godziny. Nam zajęło to dwie, bo sala z Ołtarzem Pergamońskim jest aktualnie niedostępna (do prawdopodobnie 2019 roku).

Nowe Muzeum

Cena biletu normalnego: 12 euro / ok. 50 zł.

Mój faworyt - tysiące garnków, sarkofagów, grobowców, broni, waz, posągów, czasem nawet jakaś mumia się trafiła. W przeciwieństwie do Muzeum Pergamońskiego jest tu o wiele więcej eksponatów, ale nie o tak monumentalnym charakterze. To w tym miejscu można zobaczyć przepiękne (bez kitu, ono naprawdę zapiera dech) popiersie Nefretete, które jest prawie w stanie idealnym, choć nie wiem czy wiecie, ale Nefretete brakuje prawie całych uszu ;)

Muzeum dzieli się na kilka tematycznych sal. Na moje pytanie, jak mam zwiedzać, pracująca tam pani odpowiedziała Wszystko jedno! I to prawda, nie ma tu żadnego scenariusza, za którym trzeba podążać. Sztuka grecka sąsiaduje przez ścianę z egipską, a nieoczekiwanie przenosimy się do ery brązu czy średniowiecza, a im wyżej będziemy wchodzić, tym dotrzemy do najnowszej części, która traktuje o prehistorii. Wiecie, że podczas budowy metra w Tiergarden 7 metrów pod ziemią znaleziono szkielet łosia, którego śmierć datuje się na erę kamienia? Można go tam pooglądać. Albo że 11-letni Neandertalczycy wyglądali jak czterdziestolatkowie? Jest i rekonstrukcja twarzy na podstawie odnalezione. Można też dowiedzieć się o tajemniczym artefakcie towarzyszącym plemiennym obrzędom... złotym kapeluszu!

W tym muzeum również dostępne są przewodniki audio, ale nie ma w nich języka polskiego. Polecam wybrać się rano, bo uważam, że to Muzeum jest mniej oblegane od poprzednika i zdarzało się, że w najwyższych salach znajdowałam się tylko ja i pracownik. Średni czas zwiedzania to 2-3 godziny.










Muzeum Fotografii / Fundacja Helmuta Newtona